Dziecko ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi

1. Zastanów się, czy dziecko coś zyskuje, zachowując się agresywnie w stosunku do otoczenia.

 

2. Pomyśl, od kiedy obserwujesz takie zachowania u swojego dziecka. Czy może w tym czasie zaszły jakieś istotne zmiany w funkcjonowaniu Waszej rodziny, np. rozwód, narodziny dziecka, śmierć bliskiej osoby, wypadek samochodowy, pobyt w szpitalu, przeprowadzka itp. Jeżeli tak, to porozmawiaj o tym z dzieckiem, o tym, co czuje, czego się boi. Przekonaj je, że to, co się stało, to nie jego wina.

 

3. Mów dziecku o swoich uczuciach i pytaj, co ono czuje.

 

4. Naucz dziecko radzić sobie ze złością. Możesz podsunąć mu parę pomysłów, np.: zrób kilka głębokich wdechów, usiądź na chwilę w kąciku, zaśpiewaj piosenkę, pobiegaj, włącz spokojna muzykę, pokop piłkę. Być może dziecko ma już swój sposób.

 

5. Nie pozwól, żeby zachowania agresywne służyły do osiągania celów.

 

6. Ustal z dzieckiem katalog kar i nagród za konkretne zachowania.

 

7. Nie pozwól, aby kara była formą agresji ze strony rodziców!

 

8. Kara nie powinna trwać zbyt długo. Powinna być zadośćuczynieniem za winę.

 

9. Nagradzaj dziecko nawet za niewielkie sukcesy – pochwal je, przytul, podaruj mu jakiś przywilej.

10. Staraj się rozmawiać z dzieckiem, zapewniać o swoich uczuciach, doceniać jego wysiłki.

 

11. Zastanów się, czy w Twojej rodzinie jest wszystko dobrze. Czy nie uczycie dziecka agresji swoim zachowaniem wobec pozostałych członków rodziny.

 

12. Wpajaj dziecku normy moralne i zasady postępowania.

 

13. Adekwatnie zaspokajaj potrzeby fizyczne i psychiczne dziecka, w tym potrzebę uznania społecznego, więzi emocjonalnej, poczucia bezpieczeństwa, akceptacji, samodzielności.

 

14. Ucz dziecko konstruktywnego radzenia sobie z problemami, konfliktami i niepowodzeniami.

 

Główne objawy zespołu Aspergera:

 

• Dobry rozwój mowy w zakresie słownictwa i gramatyki.

 

• Problemy z rozumieniem mowy, ironii, sarkazmu, literalne rozumienie metafor.

 

• Zaburzenia mowy, np. nieprawidłowa intonacja głosu, mowa niedbała, jąkanie, połykanie głosek.

 

• Wąskie obsesyjne zainteresowania, np.: komunikacją miejską, samolotami, dinozaurami, matematyką itp.

 

• Stereotypie – trudności w zaakceptowaniu zmian, skłonność do schematycznych zachowań i sposobów funkcjonowania, np.: zawsze ta sama droga do domu, ta sama zabawa, ta sama potrawa. Próba zmiany tego stanu rzeczy wywołuje silną frustrację i może być przyczyną zachowań agresywnych.

 

• Zaburzenia kontaktów społecznych – trudności w relacjach z rówieśnikami, w dostosowaniu się do przyjętych norm, opór wobec oddziaływań wychowawczych, trudności w dostosowaniu się do miejsc i sytuacji, zaburzenia w kontakcie wzrokowym.

 

• Niezgrabność ruchowa, niska sprawność manualna rąk.

 

• Zbyt wysoka lub zbyt niska wrażliwość na bodźce zmysłowe i nieadekwatna reakcja na nie – np.: światło, dźwięk, dotyk, temperatura otoczenia.